Σχοινουσα, οδηγος διακοπων

Το οδικό δίκτυο του νησιού αποτελείται από χωματόδρομους σε καλή κατάσταση τους οποίους συνήθως, η τοπική αρχή, βελτιώνει ενόψει της θερινής περιόδου. Αρκετά επίσης είναι και τα μονοπάτια. Ο μοναδικός δρόμος με άσφαλτο είναι ο δρόμος Λιμάνι-Χώρα περίπου 1,8 χ.μ. Ακόμη το νησί δεν έχει συγκοινωνία λόγω των μικρών αποστάσεων. Όσοι όμως επιθυμούν μπορούν να νοικιάσουν μηχανάκια ή ποδήλατα. Να είστε σίγουροι όμως ότι κάθε κάτοικος του νησιού με Ι.Χ. που θα συναντήσετε θα σας μεταφέρει με μεγάλη ευχαρίστηση.

H Σχοινούσα, οφείλει το όνομά της στο χαρακτηριστικό φυτό του νησιού, τον σχίνο ή σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή στον Ενετό Σχινόζα που διέμενε στο νησί τη περίοδο της Φραγκοκρατίας. Αρχαιολογικά ευρήματα που εντοπίστηκαν σε περιοχές του νησιού, με πιο σημαντικά εκείνα στις περιοχές του Αη Γιάννη, του Σταυρού και του Προφήτη Ηλία αλλά και λείψανα αξιόλογων εκκλησιών αποδεικνύουν την αδιάλειπτη ύπαρξη ανθρώπινης παρουσίας στο νησί από τα βάθη της αρχαιότητας έως και τη Βυζαντινή περίοδο.

Παρότι η Σχοινούσα αναφέρεται σε ελάχιστες μόνο γραπτές πηγές, γνωρίζουμε ωστόσο, ότι συμμετείχε στην δημιουργία του πρώτου Κυκλαδίτικου πολιτισμού κι επίσης ότι ανέπτυξε πλούσια εμπορική δραστηριότητα τη περίοδο της Βυζαντινής κυριαρχίας . Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας το νησί εισήλθε σε μια περίοδο ερημοποίησης και περιήλθε στη δικαιοδοσία της Μονής Χοζοβιώτισσας Αμοργού. Μετά την απελευθέρωση, κάτοικοι της Αμοργού εγκαταστάθηκαν στη Σχοινούσα, δίνοντας και πάλι ζωή στο νησί.

Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η Σχοινούσα, η οποία είναι γνωστή και ως το «Νησί των Πειρατών» υπέφερε συχνά από επιθέσεις πειρατών, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τους ασφαλείς κι απόμερους όρμους της ως κρησφύγετα ή ως βάση των ληστρικών τους επιδρομών, αναγκάζοντας τους κατοίκους να εγκαταλείπουν κατά περιόδους το νησί τους.